Piet Hoebeke postte gisteren een hartverwarmende draad op Twitter, waarin hij jongeren, en meer bepaald studenten, uitgebreid bedankt voor hun onbaatzuchtige inzet en zo een hart onder de riem steekt. Hij erkent dat de opofferingen die onze jongeren maken zoveel groter zijn en zwaarder wegen, hoewel ze voor henzelf veel minder belangrijk zijn. Een broodnodige boodschap was dit, want we hebben niet alleen al onnoemelijk veel van hen gevraagd, er komt de komende maanden ongetwijfeld nog heel veel bij.(1)
Ik ken Piet Hoebeke niet persoonlijk, maar wat ik over hem hoor via mensen die hem wel kennen is dat hij een bijzonder warme en gulle persoon is. Er valt dan ook niet te twijfelen aan zijn oprechtheid wanneer hij zegt: "En als deze crisis achter de rug is dan hebben jullie van ons veel extra te goed, echt veel." Overschot van gelijk heeft hij.
Zou het niet prachtig zijn mochten we vandaag al, evenzeer eendrachtig en onbaatzuchtig, een concrete invulling geven aan al dat goeds dat ze van ons mogen verwachten? Zou dergelijke intergenerationele solidariteit geen mooi en gepast antwoord zijn op de gulheid van de jongeren?(2)
Zou het niet prachtig zijn mochten alle ouderen zich vandaag ouder of grootouder voelen, niet alleen van hun eigen kinderen of kleinkinderen, maar van alle jongeren, zonder onderscheid? Ooit wordt het nieuws terug gedomineerd door onderhandelingen over het onderwijs, de lonen en loonindexering, het systeem van ancienniteiten, de pensioenen, de begroting, een eventueel universeel basisinkomen, het klimaat, het energievraagstuk, de sociale zekerheid,... Zou het niet prachtig zijn mocht het voorop plaatsen van de jongeren in elk van die onderhandelingen op applaus van de oudere generaties worden onthaald, ook al doet dat pijn?
Zou het niet prachtig zijn mocht de vraag niet zijn: "Wie zal dat betalen?", maar "Hoe kunnen wij bijdragen?"
Laat de volgende raad of commissie er een zijn die een Marshallplan voor onze jongeren uittekent. En laat het sneller en ambitieuzer zijn dan ons vaccinatieplan.
---
(1) Dit is waarom we de komende maanden nog zeer veel gaan vragen van onze jongeren:
- De vaccinleveringen verlopen niet zonder problemen, en de taskforce vaccinatie heeft de prioriteit gelegd bij de bescherming van de zwaksten onder de ouderen: de bewoners van woonzorgcentra. Al zijn alternatieven dat ook, deze strategie is verdedigbaar. [Heel wat minder verdedigbaar vind ik dat ze deze groep ook 2 dosissen geven, zelfs zij die reeds immuniteit hebben, met de 2e dosis na 3 weken, en dat ze het nodig vinden deze termijn te garanderen en dus ook een stock van minstens 3 weken aan te houden voor die 2e dosis -- maar dat is een andere discussie.] Gezonde jongeren en mensen van middelbare leeftijd komen volgens plan pas laatst aan de beurt. Het ziet er meer en meer naar uit dat dat niet voor de zomer zal zijn, behoudens aanpassingen aan de vaccinatiestrategie of een onverwachte meevaller.
- Het effect van de meer besmettelijke Britse variant laat zich stilaan voelen. Ik denk dat mijn eerdere inschatting hierover nog voorzichtig was: wellicht vóór midden februari al krijgen we ofwel een hoge piek, ofwel zware maatregelen. Aanpassingen aan de vaccinatiestrategie kunnen deze derde golf aftoppen, en verstrenging van de maatregelen kunnen hem vertragen, maar komen zal hij met grote zekerheid.
- Eens de zwakkeren zijn ingeent (ergens in de zomer?) zal de vraag zich stellen: gunnen we de niet-gevaccineerden dan hun vrijheid terug? Tenslotte worden zij minder ziek, en zodra die groep klein en sterk genoeg is kan dat zonder de gezondheidszorg te overbelasten (hoe klein die groep hiervoor moet zijn kan men makkelijk becijferen). In dat geval gaat die groep alsnog het persoonlijke ziekterisico moeten lopen (ook al is dat relatief klein voor hen), na anderhalf jaar wachten ten behoeve van de ouderen en zwakkeren. Of houden we bepaalde maatregelen aan? Zo ja, gelden die dan alleen nog voor de niet-gevaccineerden, en dus ook voor de jongeren, tegen wil en dank? Elk van die mogelijkheden is zwaar om dragen.
- Er is heel wat evidentie dat de Zuid-Afrikaanse en Braziliaanse variant de opgebouwde immuniteit van heel wat mensen die COVID19 hebben doorgemaakt omzeilt. De bescherming geboden door de bestaande vaccins tegen deze varianten is op dit moment nog een vraagteken. Dit wil zeggen dat we deze varianten, nog meer dan de Britse, als geheel nieuw virussen moeten aanzien. Alles begint dan van voren af aan. De vaccinontwikkeling zal in dat geval wellicht (nog) sneller gaan, maar we kijken dan ongetwijfeld aan tegen maanden extra leed. Een zeer moeilijke vraag zal zich dan stellen: wie krijgt als eerste het nieuwe vaccin?
(2) De noden van onze jongeren zijn groot en talrijk, we zullen dus niet ver moeten zoeken:
- Jongeren hebben nood aan sociaal contact en ontspanning. Laat ons investeren in jongerenwerking, het verenigingsleven, en ontspanningsmogelijkheden (sport en cultuur, kwalitatieve fuifzalen, festivals, horeca gericht op jongeren, enz). Ook en in het bijzonder voor studenten aan hogescholen en universiteiten, die de kans nog niet hebben gekregen hun belangrijke netwerk van studievrienden op te bouwen.
- Meer jongeren dan ooit hebben nood aan psychische hulp - ze hebben hun psychische gezondheid letterlijk geruild voor de fysieke gezondheid van de ouderen. Laat ons investeren in kwalitatieve en laagdrempelige psychische hulp voor jongeren, zonder wachtlijsten.
- Jongeren en kinderen hebben nood aan veiligheid om zich psychisch en fysiek verder te ontplooien. Laat ons investeren in veilige speelomgevingen, veilige wegen, veilige uitgaansmogelijkheden, veilig internet.
- Vele jongeren en kinderen hebben een onderwijsachterstand opgelopen. Laat ons investeren in kwalitatief onderwijs op ieders maat. Laat ons de jongeren meer tijd gunnen om hun studietraject af te maken middels bijkomende ruime studiebeurzen gedurende de komende jaren, en bijkomende middelen voor persoonlijke trajectbegeleiding. Laat ons flexibelere studietrajecten mogelijk maken met ruimte voor herbronning voor zij die dat nodig hebben.
- Jongeren hebben nood aan het verruimen van hun horizonten. Laat ons ervoor zorgen dat ze de verloren tijd hiervoor kunnen inhalen, en daarvoor de nodige middelen hebben, ongeacht hun afkomst. Laten we het makkelijker maken voor jongeren om te reizen en op avontuur te trekken.
- Vele jongeren hebben vertraging opgelopen bij het uitbouwen van hun leven. Laat ons ervoor zorgen dat ze een duwtje in de rug krijgen wanneer hun dromen om een eigen project op te starten, wat het ook is, door de COVID19-maatregelen gedwarsboomd zijn.
- Laten we vooral luisteren naar onze jongeren, en hen vragen hoe we kunnen helpen de verloren tijd en kansen zoveel als mogelijk goed te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten